Opgefrist liedje (1968)

Zij voelt zich veertig herfsten oud

Op een zonnig terras in oktober.

Haren, huid, bijous: oudgoud,

Kleren: peperduur maar sober.

“Brengt u een sherry, niet te koud…”

Vermoeid/vriendelijk tegen de ober.

Herfst in Amsterdam.

Boven de stad zweeft al een winterwaas.

Voor je ‘t weet is het weer sinterkláás!

En zij wacht op die jongeman

die deze lente in haar leven kwam,

Herfst in Amsterdam

Zij voelt zich veertig graden ziek

Op een zonnig terras aan de grachten.

Kijk hoe ze hier en plein public

als een jong meisje zit te smachten.

De situatie is klassiek:

Melkmuil laaat maitresse wachten!

Herfst in Amsterdam.

Over de stad zweeft nog wat zomersfeer.

Hem ziet ze ‘s nachts pas in haar dromen weer,

Waar  hij mak is als een lam.

‘n slaaf die ze maken, dus ook breken kan.

Herfst in Amsterdam.

Daar staat ze: vijfenveertig jaar!

Vastberaden betaalt ze haar sherry.

Het late licht speelt door haar haar:

Manen van een ferme merrie.

Hij komt niet meer, dan gaat ze maar.

Gedverdegedverdegedverderrie…

Herfst in Amsterdam.

Boven haar hoofd dreigde de ouderdom…

Maar thuis  wacht altijd weer die schouder om

zacht op uit te huilen want:

niets zo solide als de huwelijksband.

Herfst in Amsterdam.